Column Frank Vijg: Feyenoord, hoe gaat het?
Zag ik de wederopstanding van een financieel weer gezonde club, die 6 jaar niet écht in Europa had gespeeld of een sportief failliet? Wat weegt uiteindelijk zwaarder: de woede van de supporters in de 90e minuut of de Pierre-Feyenoord-PSV-achtige heftigheid toen Manu scoorde in de 92e minuut?
Als Te Vrede echt zo slecht is, hoe kan hij er dan 6 maken in 7 wedstrijden? En nu dat een feit is, waarom zegt Feyenoord dan dat Kazim de eerste spits is? En als hij de eerste spits is en een belangrijke speler wordt, waarom mag hij dan nog niet voor onze camera of microfoon?
Als je Kongolo wil wisselen, in de belangrijkste fase van één van de belangrijkste wedstrijden van het seizoen, maar de vierde man houdt per abuis het rugnummer van Mathijsen omhoog en díe komt er dan uit; ben je dan een grote trainer die niet over details valt en er dus verder geen aandacht aan besteedt óf iemand die juist zélf niet uitstraalt "wij zijn Feyenoord"? Wat zou Ernst Happel hebben gedaan? Of Koeman?
Koersen ze in de Kuip naar een soort herhaling van het tweede jaar onder Mario Been of doen ze straks, met El Amadi en eventueel Dost, gewoon weer mee om de bovenste plaatsen?
Gelooft Lex Immers echt in zijn meerwaarde als spelverdeler op het middenveld of is hij juist zo'n loyale kracht dat hij in opdracht van zijn trainer steeds verder weg speelt van de positie, waar hij vorig jaar, dicht bij de spits, zo vaak kansen creëerde?
Waarom kan PSV een Mexicaanse international in de bloei van zijn leven aantrekken en neemt Feyenoord vooralsnog genoegen met spelers uit lager aangeschreven categoriën, die vaak een poosje niet hebben gespeeld?
In de verdediging vertrokken 3 internationals en wordt één speler teruggehaald. Het middenveld is ongewijzigd en daar worden twee directe versterkingen aangetrokken. Wat zou daar de gedachte achter zijn?
Moet ik in de ontroerende omhelsing van Gudde en van Geel de opluchting van 2 keihard werkende, opgeluchte Feyenoorders zien of van 2 managers die hun beleid bevestigd zagen?
En wat is nou eigenlijk belangrijker? Al die berichten en telefoontjes van Feyenoorders die hun eigen club echt zat zijn (en hoe veel pijn dat doet) of de reactie van mijn zoon van 14, die gisteravond weer op zijn vakkie Y stond: "ik heb nog nooit zoiets moois meegemaakt!". Later bleek dat hij er met tranen in zijn ogen had gestaan?
Ik weet het allemaal echt niet. Dat is ook niet erg. Ik ben er slechts om de vragen te stellen. Maar wie weet het wél? Zelfs dát weet ik niet meer.
Als Te Vrede echt zo slecht is, hoe kan hij er dan 6 maken in 7 wedstrijden? En nu dat een feit is, waarom zegt Feyenoord dan dat Kazim de eerste spits is? En als hij de eerste spits is en een belangrijke speler wordt, waarom mag hij dan nog niet voor onze camera of microfoon?
Als je Kongolo wil wisselen, in de belangrijkste fase van één van de belangrijkste wedstrijden van het seizoen, maar de vierde man houdt per abuis het rugnummer van Mathijsen omhoog en díe komt er dan uit; ben je dan een grote trainer die niet over details valt en er dus verder geen aandacht aan besteedt óf iemand die juist zélf niet uitstraalt "wij zijn Feyenoord"? Wat zou Ernst Happel hebben gedaan? Of Koeman?
Koersen ze in de Kuip naar een soort herhaling van het tweede jaar onder Mario Been of doen ze straks, met El Amadi en eventueel Dost, gewoon weer mee om de bovenste plaatsen?
Gelooft Lex Immers echt in zijn meerwaarde als spelverdeler op het middenveld of is hij juist zo'n loyale kracht dat hij in opdracht van zijn trainer steeds verder weg speelt van de positie, waar hij vorig jaar, dicht bij de spits, zo vaak kansen creëerde?
Waarom kan PSV een Mexicaanse international in de bloei van zijn leven aantrekken en neemt Feyenoord vooralsnog genoegen met spelers uit lager aangeschreven categoriën, die vaak een poosje niet hebben gespeeld?
In de verdediging vertrokken 3 internationals en wordt één speler teruggehaald. Het middenveld is ongewijzigd en daar worden twee directe versterkingen aangetrokken. Wat zou daar de gedachte achter zijn?
Moet ik in de ontroerende omhelsing van Gudde en van Geel de opluchting van 2 keihard werkende, opgeluchte Feyenoorders zien of van 2 managers die hun beleid bevestigd zagen?
En wat is nou eigenlijk belangrijker? Al die berichten en telefoontjes van Feyenoorders die hun eigen club echt zat zijn (en hoe veel pijn dat doet) of de reactie van mijn zoon van 14, die gisteravond weer op zijn vakkie Y stond: "ik heb nog nooit zoiets moois meegemaakt!". Later bleek dat hij er met tranen in zijn ogen had gestaan?
Ik weet het allemaal echt niet. Dat is ook niet erg. Ik ben er slechts om de vragen te stellen. Maar wie weet het wél? Zelfs dát weet ik niet meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten